برای دقایقی با اهل بیت علیهم السلام

کتابهایی که در رد منکران مهدویت نوشته شده را بیان کنید؟

شمار اندکی از علمای اهل سنت در صدد تشکیک در قضیه مهدویت برآمده اند ومطالبی نیز در این باره در کتاب مستقل یا در ضمن مباحث دیگر متذکر شده اند.ولی خوشبختانه بقیه علمای اهل سنت با آن بیداری و شعوری که داشته اند در مقابل آنان ایستاده و شدیدا با بحث و سخنرانی و تالیف کتاب به شبهات آنها پاسخ گفته اند.

آیا درباره امام مهدی علیه السلام در قرآن آیه ای آمده است ؟

چرا در قرآن كریم به صورت صریح وروشن درباره حضرت مهدی (علیه السلام) سخن گفته نشده است؟ كجای قرآن درباره ایشان صحبت شده است؟
نخست باید دانست در قرآن بسیاری از مطالب بنا بر مصالحی به طور آشكار بیان نشده است. به عنوان مثال جزئیات برخی احكام به تفصیل نیامده است چه بسا به خاطر آن كه علاوه بر تلاوت قرآن ارتباط مردم با پیامبر و امامان(علیهم السلام) نهادینه شود و یا نام امامان به طور آشكار در قرآن نیامده چه بسا به خاطر آن كه مخالفان انگیزه ای برای تحریف قرآن پیدا نكنند و یا ستیزه گری خود را با اسلام و قرآن علنی نكنند. اگر چه با تصریح « نام» نیز مشكل حق ستیزان حل نمی شود چنان كه بشارت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) در تورات و انجیل آمده اما بسیاری از اهل كتاب، اهل حقیقت را كتمان كردند و ایمان نیاوردند. اما آن چه مهم است اشارات موجود در قرآن و امكان تبیین حق برای حق پذیران است. آیات مربوط به حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) در قران مجید فراوان است كه از بین آنها به ذكر دو آیه اكتفا می‏شود.

مهدویت در کلام آیت الله العظمی حاج شیخ حسین وحید خراسانی

امام زمان علیه السلام در کنار خانه کعبه :

امام زمان علیه السلام در کنار خانه کعبه تکیه می دهد به دیوار خانه ی کعبه، خودش را معرفی می کند، چهار کلمه معرفی است، من به اختصار می گویم، اما شما یک ماه باید فکر کنید: اول کلمه ای که می گوید این است منم بقیة الله از آدم، این یکی؛ منم ذخیره از نوح، این هم دوم؛ منم مصطفی از ابراهیم؛ کلمه ی چهارم این است أنا صفوة من محمد. ما کلمه ی آخر را بگوییم: مصطفی از تمام عالم وجود، فقط پیغمبر خاتم است، عالم و آدم غربال شده از این غربال یک گوهردر آمده و آن گوهر مصطفی است؛ یگانه کسی که در عالم این حرف را می زند اوست، اوست که می گوید مصطفی از تمام عالمِ وجود، احمد است و من باز مصطفی از محمدم.

ولادت امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه) در دیدگاه شیعه و اهل سنّت - مهدی اکبر نژاد

شیعه و تولّد امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه)
در جامعه شیعه دوازده امامی، هم در بین عالمان و صاحبنظران و هم در میان مردم عادی، تولد امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) مورد اجماع بوده، از ضروریات مذهب قلمداد می شود و در این میان کسی را نمی توان سراغ گرفت که کوچک ترین تردیدی در این باره داشته باشد. این باور در جای جای آثار شیعه از کهن ترین آنها تا دوره های کنونی انعکاس یافته است. مرحوم کلینی در الکافی با صراحت می نویسد:
«ولد علیه السلام للنصف من شعبان سنة خمس و خمسین و مائتین»(1).
مسعودی در احادیث زیادی همین را گزارش کرده(2) و مرحوم صدوق نیز در ضمن روایات متعددی، آن را بیان کرده است(3). شیخ مفید در الارشاد نیز همین باور را منعکس نموده(4) و سید مرتضی در تنزیه الانبیاء آن را مستدل ساخته(5) و شیخ طوسی در کتاب الغیبه، همانند عالمان پیشین، این واقعه را ذکر کرده(6)؛ و به همین سان، دانشمندان شیعه تا دوره های معاصر، بر این مسئله تأکید ورزیده اند. مرحوم علامه طباطبایی در کتاب شیعه در اسلام می نویسد:
«حضرت مهدی موعود، فرزند امام یازدهم که اسمش مطابق اسم پیامبر صلی الله علیه و آله بوده در سال دویست و پنجاه و شش و یا دویست و پنجاه و پنج در سامراء متولد شدند»(7).
مرحوم مظفر در عقاید الامامیه به هنگام معرفی عقاید شیعه، یکی از آن باورها را ولادت امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) معرفی می کند(8) و بدین سان می توان گفت یکی از مشخصات شیعه نزد سنیان، اعتقاد به متولد شدن امام مهدی است.

دلایل غیبت حضرت مهدی علیه السلام از دیدگاه روایات

مقدمه
روایات زیادی درباره ی غیبت امام زمان (عجل الله فرجه) از وجود مبارک پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و ائمه ی اطهار علیهم السلام وارد شده است.
برخی از آن ها، درباره ی وقوع غیبت است، چنان که فرموده اند: «قائم ما را غیبتی است بس طولانی » (1) و گروهی از آن ها، طولانی بودن مدت آن را مطرح کرده اند. (2) نیز در بعضی از آن ها، برای غیبت، حکمت ها و فوائدی مطرح شده است، هر چند فلسفه ی اصلی آن، ظاهرا، بیان نگردیده است، بطوریکه فرموده اند: «ما، ماذون نیستیم علت آن را بیان نماییم » . (3) پس معلوم می شود علت حکیمانه ای برای غیبت وجود دارد، چرا که خداوند حکیم، کار عبث و بیهوده انجام نمی دهد، هر چند در روایات به آن تصریح نشده است. و دسته ای نیز شرایط و اوضاع پیش از ظهور را مطرح کرده اند و...
یکی از بحث های مهم در موضوع مهدویت، بحث غیبت است.
عالمان و فقیهانی مانند ثقة الاسلام کلینی، شیخ صدوق، شیخ طبرسی، مرحوم نیلی، علامه مجلسی، ... تعلیل هایی آورده اند که بعضی از آنها، در خود روایات هست و بعضی از استظهارات خودشان است.که در لابه لای این روایت، به نکاتی مانند کیفیت انتفاع و استفاده ی مردم از آن حضرت در دوران غیبت، اشاره می کنند وجوهی را در مورد تشبیه غیبت حضرت به خورشید پس ابر دارند که ما این بحث را بعد از بررسی علل غیبت، ذکر خواهیم کرد.
ما، در این نوشتار، سعی داریم که ابتدا، روایاتی که در ارتباط با سبب غیبت است، بیان کنیم، سپس آن ها را از نظر سندی و دلالی بررسی کرده و در پایان نتیجه بگیریم. بنابراین، بحث را در سه مرحله پی می گیریم.